|تفاوت هزینه اجرای آسفالت بتنی با قیر؟ | چرا باید از آسفالت بتنی استفاده کنیم؟|

آسفالت بتنی چیست؟

آسفالت بتنی یک نوع آسفالت است که معمولاً برای روسازی جاده‌ها، پارکینگ‌ها، فرودگاه‌ها و همچنین هسته مرکزی سدهای خاکی از آن استفاده می‌شود.

استفاده از آسفالت برای روسازی جاده‌ها از ابتدای قرن ۲۰ شروع شده ‌است.

استفاده از رویه آسفالت بتنی در جاده‌ها به جای آسفالت قیر سال‌هاست که در کشورهای مختلف به خصوص در کشورهای توسعه یافته رواج دارد.

اما در ایران مردم، پیمانکاران و هم مسئولان عمرانی با آن غریبه‌اند.

به همین دلیل استفاده از این روش در راهسازی در قطعه یک آزادراه تهران ـ شمال برای نخستن بار سبب شده تا سؤالات فراوانی برای مردم و رسانه‌ها در خصوص معایب و مزایای این روش ایجاد شود.

عمر مفید آسفالت قیر در صورت استفاده از مواد با کیفیت 5 تا 10 سال است.

به دلیل استفاده از مواد نامرغوب شاهد این هستیم که سالانه نیاز به ترمیم یا بازسازی دارند و در مورد بتن این زمان تا سه برابر قابل افزایش است.

از آسفالت بتنی جهت روکش جاده‌هایی که تردد وسایل نقلیه سنگین وجود دارد استفاده می‌شود.

از جمله:

خیابان‌ها
معابر عمومی شهری
جاده‌های روستای و کوهستانی
جاده‌های اصلی
محوطه‌های صنعتی جاده‌ها
خیابان‌های اصلی و فرعی
آزادراه‌ها
باند فرودگاه‌ها
کف سالن‌های صنعتی و انبارها
پیاده‌روها
جاده معادن
محوطه‌های تجاری
بنادر و باراندازها
سردخانه‌ها
کف ترمینال‌ها

مزایا و معایب آسفالت بتنی

مزایا:

زیبایی و سازگاری با محیط زیست
دوام سه برابر آسفالت
کاهش هزینه نگهداری و ترمیم رویه جاده
مقرون به صرفه‌تر از آسفالت قیر
سادگی مرمت و بازسازی
احتمال پایین نشست کردن و خرابی
مناسب برای مناطق شیب‌دار مانند گردنه اسدآباد
بدون تغییر شکل در اثر افزایش دما
جذب پایین آب و مقاوم بودن در برابر سیکل‌های یخبندان
بدون روزدگی
سرعت بالای اجرا
سهولت نگهداری
قابلیت بهره‌برداری زود هنگام (حتی در مواقع اضطرار 24 ساعت پس از اجرا)
رنگ خاکستری و خنثی رویه‌های بتنی، ضریب جذب دمای مناسبی دارد و این به خاصیت پایین آوردن دمای محیط کمک می‌کند.
کنترل یخ زدگی
بهبود زهکشی
کنترل انقباض و تورم
انعکاس نور در شب برای امنیت راننده و عابر پیاده
33 تا 50 درصد بازتاب نور بیشتر

معایب:

نیاز به دقت زیاد در تولید و اجرای آن
وجود درزهای انبساط
دانش فنی و تجربه ساخت روسازهای آسفالتی در میان پیمانکاران در مقایسه با روسازی‌های آسفالت بتنی بسیار بیشتر است
اجرا سخت به دلیل نیاز به ماشین آلات پیشرفته و جدیدتر و عدم مهارت‌های فنی و تجربه‌های عملی مشکل‌تر
اجرای مشکل‌تر تعمیرات و عملیات ترمیم در روسازی بتنی
هزینه اجرا در هنگام ساخت تا ۱۰ درصد گران‌تر از آسفالت
تولید صدای زیاد در حین کار

نمونه‌هایی از جاده‌های بتنی در ایران

فرودگاه مهرآباد
فرودگاه امام خمینی (ره)
فرودگاه تبریز
فرودگاه رامسر
آزادراه تهران – شمال
آزادراه اصفهان – شیراز
رینگ اتصالی منطقه ویژه اقتصادی صنایع معدنی و فلزی خلیج فارس
جاده بیرجند – قائن
اسکله شهید باهنر

تاریخچه پیدایش آسفالت بتنی

ایده اولیه بتن غلتکی برای نخستین بار در ایالت تگزاس امریکا برای کف‌سازی پایگاه‌های هوایی و محوطه‌های کانتینری در نظر گرفته شد.

اولین خیابان بتنی در آمریکا در 1891 احداث شد و اولین راه بین شهری ساخته شده از آسفالت بتنی، در آمریکا و طی سال 1909 می‌باشد.

اولین آزادراه بتنی در آمریکا به طول 24 مایل 6.38 کیلومتر (عرض 9 فوت) 7.2 متر (ضخامت 5 اینچ) 7.12 سانتیمتر (در سال 1913 ساخته شد و تا سال 1914 در مجموع 2348 مایل) 3778 کیلومتر راه بتنی ساخته شد.

بین سال‌های 1930 تا 1940 پیشرفت‌های طراحی و فنی، ساخت این رویه‌ها را تسریع بخشید که ارزانتر و با دوامتر نیز بودند.

در همین دهه اولین راه‌های بتن غلتکی در اروپا (سوئد) ساخته شدند.

تاریخچه اجرای روسازی آسفالت بتنی در فرودگاه‌ها:

ساخت اولین روسازی بتنی فرودگاهی در سال 1928 در فرودگاه فورد ایالت میشیگان بوده است.

همچنین به دلیل سبک بودن حدود 152 هواپیما در آن دوره، ضخامت روسازی معمولا میلیمتر بوده است.

با ورود هواپیماهای بمب افکن سنگین وزن در جنگ جهانی دوم، ضخامت روسازی‌ها به 686-508 میلیمتر افزایش یافت.

وضعیت روسازی بتنی در ایالت متحده:

6/6 میلیون کیلومتر راه‌های عمومی تقریبا وجود دارد.

در این کشور در حدود 16/6 درصد از راه‌ها با روسازی بتنی اجرا شده است.

بسیاری از راه‌های بتنی به دليل ایجاد صدای بیشتر با آسفالت روکش شده‌اند.

استفاده از رویه‌های بتنی در پروژه‌های عمرانی به دلیل سرعت اجرا و امکان بهره‌برداری زود هنگام از آن باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های طرح در مقایسه با روسازی آسفالتی می‌شود.