اسکار نیمایر
اسکار نیمایر سال 1907 میلادی در شهر ریودوژانیرو برزیل متولد شد.
نیمایر در سال ۱۹۳۴ از مدرسه هنرهای زیبا ریودوژانیرو مدرک مهندسی معماری خود را دریافت کرد.
در سال ۱۹۴۵ عضو حزب کمونیست برزیل شد.
عضویت در این حزب بارها برایش دردسر آفرین بود، ناچار به زندگی در اروپا شد.
اسکار نیمایر انسانی مبارز و متعهد بود و در سراسر عمرش کمونیستی معتقد باقی ماند.
وی از دوستان صمیمی فیدل کاسترو رهبر کمونیست کوبا بود.
نیمایر در نیمه دهه 1940 از شاگردان لوکوربوزیه طراح و معمار بزرگ سوئیسی بود.
او در اوایل دهه 1980 به میهن خود برگشت و در دفتری در مرکز شهر ریودوژانیرو مشغول کار شد.
گفتنی است که بالای میز کار او این جمله نقش بسته بود: جهان را باید تغییر داد.
اسکار نیمایر در فعالیتهای اجتماعی و سیاسی برای یاری به محرومان تلاش میکرد.
او گفته بود که همیشه در تلاش است که معماری را به خدمت مردم زحمتکش درآورد و به زندگی آنها اندکی نشاط و شادی وارد کند.
یکی از کارهای مشترک او با لوکوربوزیه معمار سوئیسی، طراحی ساختمان ماندگار سازمان ملل متحد در نیویورک است که با این طرح شهرتی جهانی یافت.
نیمایر به لطف عمر طولانی موفق شد بیش از 600 بنای معماری خلق کند.
او تا آخرین روزهای عمر خلاق و نوجو بود همه کارهای او از مهر و نشانی خاص بر خود دارند.
او از شاگردان و مریدان لوکوربوزیه معمار نوگرای سوئیسی به شمار میرفت.
شروع حرفه کاری
اولین پروژهی اسکار نیمایر در سال ۱۹۳۷ در ریودوژانیرو ساخته شد ساختمان گهواره بود.
این معماری معرف ایدههای اولیهی معماری مدرن است که تحت تاثیر کارهای لوکوربوزیه و پنج عامل اصلی معماری مدرن به انجام رسید:
پیلوتی، پلان آزاد، نمای آزاد، امکانات پنجرههای کشیده در نما، پشت بام سبز و شبکههای اب گیر، که برای اولین بار به صورت عمودی در برزیل اجرا میشد.
در زمان ساخت اسکار نیمایر در خارج از برزیل بود موقعی که بازگشت مشاهده کرد که افتاب گیرها به صورت نا بجا بدون اینکه محافظ نور افتاب باشند کار گذاشته شده است.
بدین صورت بود که نیمایر که بابت پروژهی دریافتی نکرده بود حاضر شد با مخارج خود آفتاب گیرها را اصلاح کند.
این بنا در سال ۱۹۳۸ افتتاح شد و تا ۲۰۰۸ با همان عملکرد باقی ماند.
سالن کنفرانس شهرک راولو
شهرک راولو را نگین ساحل آمالفی از سواحل جنوب ایتالیا میدانند.
در هر تابستان یک فستیوال معروف موسیقی در این شهرک برگزار میشود که بیشتر مراسم آن بصورت رو باز در فضای باز ساختمان تاریخی ویلا روفالو انجام میشد.
به منظور اجتناب از بهم خوردن مراسم بوسیلهی تغییرات جوی و برای جذب نشستهای تجاری به شهرک تصمیم به ساخت یک سالن کنفرانس سرپوشیده گرفتند و در سال ۲۰۰۰ اسکار نیمایر به عنوان معمار پروژه انتخاب شد.
سایت انتخاب شده شیب زیادی دارد و در پیچش و یا دلاریپابلیکا قرار گرفته که چشم انداز خیره کنندهای در امتداد ساحل ایجاد میکند.
محل استقرار از شیب سایت تبعیت میکند و صحنه نمایش به طرف دریا کنسول شده است.
سقف سالن کنفرانس به صورت کمان و از بتن است.
ساختمان روی یک ستون تکیه دارد که مسیری بصورت صفوف منظم برای مخطبان که از یک طرف بوسیلهی یک باز شوی دایرهای شکل شیشهای وارد میشوند ایجاد میکند.
این طراحی مناظر زیبایی را از سالن کنفرانس به تپههای شمالی بدست میدهد در حالی که یک دهانهی کوچکتر در دیوار مقابل دید خوبی به ساحل ارائه میدهد.
برخی از منتقدان نیمایر به او خرده میگرفتند که کار معماری او به عقاید سیاسی او ربطی ندارد، زیرا او بیش از کارکرد و نقش ساختمان به فرم و زیبایی بناها توجه دارد.
اما او بر آن بود که با فرمهای بدیع و تازه، میتوان در زندگی یکنواخت مردم اندکی شادی و هیجان ایجاد کرد.
اسکار نیمایر در سال ۱۹۸۸ موفق به دریافت جایزه پریتزکر گردید سبک معماریاش را اینگونه توصیف میکند:
من آگاهانه تمجید و پرستش زوایای راست گوشه را به کناری نهادم و از صمیم قلب و با تمام وجود خود را مستغرق دنیای منحنیها نمودم.
مرکز فرهنگی نیمایر
اسکار نیمایر، اولین پروژه خود را در اسپانیا با نام “Centro Niemeyer” در Aviles افتتاح کرد.
هدف این پروژه فرهنگی، خدمت کردن به عنوان یک مرجع بینالمللی در تولید محتوای هنری میباشد.
این مرکز با عملکردهای چند رشتهای شامل پاویونهای متعدد است که میزبان یک سالن اجتماعات ۱۰۰۰ نفره، موزه، سینما، سالنهای کنفرانس و اجلاس میباشد.
ساختار به شکل در بطری بازکن با پلههای مارپیچی قابل مشاهده، نقطه دیدهبانی را فراهم میکند که دیدهایی از فراز رودخانه و شهر را ارائه میدهد.
گنبد سه طبقه، فضای نمایشگاه برای آثار هنری بسیاری از رسانهها را در خود جای میدهد.
پلازای عمومی گسترده، تمام اجزای ساختار را به هم متصل میکند و میزبان شماری از فعالیتهای تفریحی و فرهنگی در طول سال است.
با ایجاد تعدادی از فضاهای فرهنگی در سراسر جهان از جمله کارنگی هال و رولو آتریوم، نیمایر این مرکز را مهمترین کار خود در اروپا نامید.
کاخ آلوور ادا
کاخ آلوورادا یا کاخ سپیده دم اقامتگاه رسمی رئیس جمهور برزیل است.
این کاخ در تاریخ ۳۰ جون ۱۹۵۸ افتتاح گردیده نام این عمارت از سخن جوسلینو کوبیتچک رئیس جمهور سابق برزیل برگرفته شده است.
آلوورادا که یکی از اولین بناهای ساخته شده در پایتخت جدید است در شبه جزیرهای در حاشیه دریاچهی پارانوا قرار گرفته است.
اصول سادگی و مدرنیته که در گذشته مشخصهی بیشتر کارهای بزرگ معماری بوده است طرح نیمایر را جهت دهی میکند.
بیننده حسی لطیف از نگاه کردن به جعبهای شیشهای که به نرمی بر روی زمین قرار گرفته و توسط ستونهای نازک خارجی حمایت میشود دریافت میکند.
کنگره ملی برزیل
از دههی ۱۹۶۰ کنگره ملی برزیل جایگاه خودش را در برازیلیا پیدا کرد و مانند بیشتر ساختمانهای دولتی شهر توسط اسکار نیمایر طراحی شده بود که از سبک معماری مدرن برزیل تبعیت میکرد.
نیم کره سمت چپ جایگاه مجلس سنا و نیم کره سمت راست جایگاه مجلس نمایندگان است.
به غیر از آنها دو برج اداری عمودی نیز وجود دارد.
کنگره عمق کارکردی بیشتری نسبت به حجم آشکارش دارد و ساختمانهای اطراف را به یکدیگر متصل میکند.
ساختمان در وسط خیابان اصلی شهر برازیلیا واقع شده است بیشتر ساختمانهای مهم دولتی و بناهای یادبود در این خیابان قرار داده شدهاند.
در مقابل آن زمین چمن بزرگی وجود دارد که تظاهرات آنجا شکل میگیرد.
در پشت ساختمان میدان سه قدرت (Praca dos Tres Poderes) قرار دارد همانجایی که دفتر کار رییس جمهور (Palacio do Planalto) و دیوان عالی کشور ( Supremo Tribunal Federal) را میتوان پیدا کرد.
کلیسای جامع برازیلیا
کلیسای جامع برازیلیا در سال ۱۹۵۸ در پایتخت تازه برزیل به وسیله اسکار نیمایر طراحی شده هست.
ستونهای این کلیسا به طوری طراحی شدهاند که بیانگر دو دستی باشند که به سوی آسمان دراز شدهاند.
این کلیسا از ۱۶ ستون بتنی با وزن ۹۰ تن ساخته شده هست.
بیرون کلیسا شبیه طرح مدور و ساختار آجدار هست.
در طراحی این بنا از کلیسای متروپولیتن لیورپول الهام گرفته شده هست.
این نوع طراحی اجازه میدهد تا نور داخل بنا به راحتی تامین شود.
در ۳۱ می سال ۱۹۷۰ ساخت کلیسا به پایان رسید.
بین جسم شفاف و جسمی که فقط نور را از خود عبور میدهد درجات گوناگونی از شفافیت وجود دارد.
در کلیسای جامع برازیلیا که ساخته اسکار نیمایر هست بخشهایی که نور را از خود عبور میدهند از شیشههای دو لایه تشکیل شدهاند و درست به اندازهای نور از خود عبور میدهند که در داخل کلیسا محیطی با نور و گرمایی دلپذیر به وجود آید.
کف کلیسا حدود ۴ متر زیر زمین قرار دارد و به این دلیل دیدن اطراف کلیسا امکان پذیر نیست.
اما از طریق شیشه پنجرهها که سطحی ناصاف و غیر صیقلی دارند میتوان شکل تقریبی آسمان خراشهایی را که با فاصله نسبتا زیاد از کلیسا قرار دارند تشخیص داد.
موزه هنر معاصر نیتروی
موزه هنر معاصر نیتروی که با عنوان MAC نیز در بین گردشگران شهرت دارد یکی از زیباترین سازههای نوع خود در جهان به شمار میرود که در سال ۱۹۹۶ توسط معمار مشهور کشور برزیل به نام اسکار نیمایر طراحی شد.
این موزه شگفتانگیز که به شکل یک گل طراحی شده است، روی یک صخره در بالای خلیج گوانابارا، واقع در کلانشهر نیتروی در نزدیکی ریو دو ژانیروی برزیل قرار گرفته است.
بازدیدکنندگان این موزه میتوانند از بالای این ساختمان حیرتانگیز بر چشماندازهای شهرهای نیتروی و ریودوژانیرو اشراف کامل داشته باشند.
موزه هنر معاصر نیتروی فضایی به مساحت دو هزار و ۵۰۰ متر مربع را در برگرفته و شبیه به بشقابی معلق در هواست که در مرکز یک استخر دایرهای همانند یک گل دریایی به نظر میآید.
بخش اعظم ساختمان موزه هنر معاصر نیتروی از بتن بسیار محکم سفیدرنگی تشکیل شده و به چهار طبقه تقسیم شده است.
این طبقات به وسیله یک پلکان مارپیچی به هم وصل میشوند.
زیرزمین موزه که تقریباً در زیر دریا قرار دارد، انباریها، یک کافه، رستورانی بزرگ و تالار کنفرانسی کوچک با ظرفیت ۵۴ نفر را در خود جای داده است.
در طبقه اول، سالن انتظار موزه و دفاتر اداری تعبیه شده است در حالی که طبقه دوم میزبان پنج نمایشگاه با اندازه متوسط و سالنی دوبلکس به مساحت ۳۹۳ متر مربع است.
طبقه سوم که طبقه آخر موزه نیز به شمار میرود را گنبدی دایرهای به قطر ۵۰ متر فرا گرفته که در آن یک فضای نمایشگاهی به مساحت ۷۰۰ متر مربع به پنج گالری هنری تقسیم شده است.
دو تفرجگاه بزرگ که از طبقات دوم و سوم به سمت بیرون گسترش یافته است، چشماندازهایی بینظیر از خلیج و شهرهای نیتروی و ریودوژانیرو را برای بازدیدکنندگان فراهم میآورد.
یک مسیر منحنی شکل قرمز رنگ جاده ساحلی را به طبقه اول موزه و قسمت ورودی آن وصل کرده و تا درب خروجی در طبقه دوم امتداد یافته است.
دایره و منحنی، شکل غالب در تمام سازهها و متعلقات موزه نظیر تفریحگاهها، بالکنهای داخلی، استخر، پیادهراه، نردهها و حتی لامپهای ساختمان به حساب میآید.
در فضای داخلی موزه MAC بیش از هزار و ۲۰۰ اثر هنری شگفتانگیز از برجستهترین هنرمندان جهان نگهداری میشود.
دیگر آثار اسکار نیمایر
جوایز و افتخارات
جایزه معماری پریتزکر به همراه گوردون بانشفت در سال ۱۹۸۸ (مشترک)
جایزه لنین در سال ۱۹۶۳
جایزه بنیتو خوارز در سال ۱۹۶۴
جایزه ژولیت کوری در سال ۱۹۶۵
مدال طلای سلطنتی مؤسسه معماری انگلیس در سال ۱۹۹۸
جایزه ولیعهد اسپانیا پرینسیپه استوریاس در هنر در سال ۱۹۸۹
جایزه پریمیوم ایمپریال ۲۰۰۴
درگذشت اسکار نیمایر
اسکار نیمایر به دلیل سرماخوردگی و عفونت دستگاه تنفسی در بیمارستان “ساماریتانو” بستری شد.
او در شرایطی که ورا لوسیا همسرش، فرزندان، نوهها و بستگانش در بیمارستان کنار او بودند، روز چهارشنبه ۵ دسامبر ۲۰۱۲ در شهر ریودوژانیرو چشم از جهان فروبست.
پیکر او با هواپیما به شهر برازیلیا منتقل شد تا در آنجا برای همیشه آرام بگیرد.
دیلما روسف رئیس جمهوری برزیل درپیامی با ابراز تاسف از مرگ نیمایر تصریح کرد:
برزیل یکی از بزرگترین نوابغ خود را از دست داد. او یک انقلابی بود که سبک جدیدی از معماری مبتنی بر زیبایی و منطق را ابداع کرد.
گروه آموزشی استوارسازان
من در مورد یکی از بهترین طراحی های ایشون شنیدم که ظاهرا یه کاخ بوده و بعدا تبدیل به بهترین هتل سائو پائولو شده،ولی هر چی سرج کردم نتونستم عکسشو پیدا کنم
خیلی معمار بزرگی بودن دنیا به امثال این افراد نیاز داره
سلام بله خیلی موافقم.