| برنارد چومی معماری که شهر سازی سوئیس را تغییر داد

معرفی برنارد چومی

برنارد چومی معمار، نویسنده و معلم مشهور در تاریخ 25 ژانویه 1944 در لوزان سوئیس چشم به جهان گشود.

وی یکی از پیشگامان سبک دیکانستراکشن است که معمولاً به ساختارشکنی معروف و یکی از معماران بزرگ جهان امروز شناخته شده است.

برنارد چومی پسر معمار مشهور سوئیسی ژان چومی و مادری فرانسوی، دارای تابعیت فرانسوی-سوئیسی است.

وی محل زندگی و دفتر معماری خود را در شهرهای نیویورک و پاریس بنا نهاده است.

وی دوران تحصیلی خود را در پاریس و موسسه فناوری ETH زوریخ گذراند و در سال 1969 مدرک معماری خود را دریافت کرد.

همچنین برنارد چومی در مراکز آموزشی معماری معتبری مانند ای ای، مؤسسه‌ی معماری و مطالعات شهری نیویورک دانشگاه پرینستون، کوپریونیونو دانشگاه کلمبیا که در آنجا بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۳ ریاست دانشکده‌ی معماری، برنامه‌ریزی شهری و مرمت را بر عهده داشت.

شروع زندگی حرفه‌ای

علاوه بر فعالیت در تدریس، اوایل زندگی حرفه‌ای او بیشتر به مسائل معماری علاقه داشت.

در این دوره، که مصادف با دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد بود، چومی بیشتر نقش نظریه پرداز را ایفا می‌کرد و مقالات مهم انتقادی را می‌نوشت.

علیرغم حضور وی در سنین جوانی در محیطی که با معماری سنتی توسط پدرش پیوند خورده بود، تحصیلات چومی اساساً تحت تأثیر دوره‌ای پس از 1968 قرار گرفت و وی را به تئوری پردازی در چند شاخه هنری شامل موسیقی، سینما، ادبیات و هنرهای بصری و نمایشی مشغول کرد.

در طول این سال‌ها مقاله‌های مهم Manifestoes – 1978 و The Manhattan Transcripts – 1981را منتشر کرد، که هدف آنها نشان دادن تفکیک بین فضا و استفاده بین فرم و عملکرد است.

با استفاده از این موقعیت‌ها و ابتکارات، در سال 1983 برنارد چومی برنده مسابقه Parc du XX Siècle در ویلتت پاریس شد.

پارکی که در سال 1998 تکمیل شد و مشهورترین پروژه وی همچنین یکی از شناخته شده‌ترین مجتمع‌های معماری به سبک ساختارشکنی است.

پس از آن، برنارد چومی به بسیاری از مسائل مربوط به برنامه‌ریزی شهری پرداخت و در حال کار بر روی نقشه‌ها و شرکت در مسابقات بود.

الهام و سبک معماری

برای اولین بار در دهه‌های 60 و 70 این ژاک دریدا، فیلسوف فرانسوی بود که مکتب دیکانستراکشن (ساختارگرایی) را در عرصۀ فلسفه و ادبیات مطرح کرد.

این مکتب یکی از شاخه‌های مهم فلسفه پست مدرن محسوب می‌شود و نقدی به بینش ساختارگرایی و همچنین تفکر مدرن است.

روش ساختارگرایی، کشف و استخراج ساختارهای کلی موجود در پدیده‌ها و سپس تجزیه و تحلیل ساختارها با استفاده از بررسی سازه‌ها و عناصر تشکیل‌دهندۀ آنها است.

دریدا با ساختارگراها مخالف بود چرا که به اعتقاد او وقتی به دنبال ساختارها هستیم از متغیرها غافل می‌مانیم.

حدود بیست سال پس از انتشار نخستین کتاب‌های ژاک دریدا، ایده‌ها و اندیشه‌های وی توسط معماران و منتقدان معماری مورد توجه قرار گرفت.

ارتباط مستقیم ساختارزدایی با معماری، نخستین بار توسط معماران نظریه‌پردازی چون پیتر آیزنمن و برنارد چومی تحقق یافت.

پروژۀ پارک دلاویلت برنارد چومی به اعتقاد بسیاری از کارشناسان سرآغاز سبک معماری ساختارزدایی و بی‌تردید بزرگترین اثر تحقق یافتۀ این سبک از معماری است.

برنارد چومی در آثار اولیه خود با تعریف معماری به عنوان تولدی از مقدمات و شرایط بالقوۀ بسیار مشخص در یک سو و خلق تجربیات و تمایلات جدید در سوی دیگر، آغازگر بحران و همچنین پتانسیلی برای معماری است که به ندرت مورد توجه قرار گرفته است.

بررسی پارک دلاویلت فرانسه

مسابقه بین‌المللی طراحی پارک دلاویلت پاریس در سال ۱۹۸۲ و با هدف تغییرات ساختاری پاریس و رونق بخشیدن به شرق این شهر برگزار شد.

برنارد چومی برای اولین بار در یک مسابقه معماری شرکت کرد و طرح او در رقابت با ۴۷۰ معمار دیگر برگزیده شد.

پارک دلاویلت با مساحت تقریبی پنجاه هکتار یکی از بزرگترین پارک‌های پاریس است.

موزه علم و صنعت، شهر موسیقی، تالار بزرگ پاریس و چند تالار دیگر برای اجرای موسیقی در این پارک قرار دارند.

پارک برنارد چومی نقطه مقابل ایده پارک شهر فردریک لا اولمستد است که در قرن نوزدهم آن را مطرح کرده بود.

از نظر برنارد چومی پارک دلاویلت نه فقط یک پارک است بلکه به عنوان یک گونه جدید از شهر است که در آن برنامه و فرم و ایدئولوژی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند.

او اعتقاد دارد این پارک بر اساس نظامی از نقطه و خط و سطح به خوبی با عناصر اطراف سایت پلان ترکیب شده است.

بررسی فرودگاه بین‌المللی کانسای ژاپن

به نظر برنارد چومی فرودگاه‌ها دیگر تنها ساختمانی منفرد و مجزا نیستند و همچنین دیگر یک بنای یکپارچه محسوب نمی‌شوند.

بلکه باید آن را مانند یک کلان شهر توسعه داده و تعریف جدیدی از آن پیش‌رو بگذاریم.

هدف این طرح بود که فرودگاه کانسای را به نوعی جدید از کلانشهر تبدیل شده و آن را در جهت تبدیل به شهر تعامل و تبادل، تجارت، دادوستد و فرهنگ گسترش دهند.

فرودگاه با فعالیت ممتد شبانه روزی، نه تنها به مسافران خدمات می‌دهد، بلکه به همراه فروشگاه‌ها و هتل‌های بزرگش به صورت یک حوزه‌ی شهری جدید فرهنگی و تفریحی نیز عمل می‌کند.

سازماندهی موازی نوار موجی شکل، صفحه، نوار دو لایه وسکو، معماری سنتی و رایج را به چالش می‌کشد.

فضای مابین این نوارها از لحاظ معماری به اندازه خود آنها اهمیت دارد.

بررسی مجموعه نمایشی و تالار کنسرت روان

پس از پارک دلاویلت چومی مشغول به طراحی مجموعه نمایشی و تالار روان در سال‌های 1998-2001 شد.

این مجموعه نزدیک به شهر روان واقع شده و در جهت توسعه اقتصادی و فرهنگی منطقه عمل می‌کند.

تالار اصلی با ظرفیت هشت هزار نفر، فضای عمومی باز و هفتاد هزار متر مربع فضای نمایشگاهی، فضاهای اصلی این مجموعه را تشکیل می‌دهند.

طرح تالار کنسرت این مجموعه با قطری نزدیک 107 متر، بر خلاف فرم سنتی آمفی تئاتر، غیرقرینه است.

این عدم تقارن با تأثیر بر تقسیمات فضایی تالار، بازتاب پیدا کرده است.

ملاحضات آکوستیکی باعث شده تا سازه تالار، به صورت دو پوسته‌ای طراحی شود.

پوسته داخلی که بتنی است و پوسته بیرونی از جنس آهن عایق و شیاردار است.

ساخت این تالار تا 2001 به طول انجامید.

بررسی تالار کنسرت لیماژ

تالار کنسر لیماژ در بین سال‌های 2003-2007 ساخته شده، برنارد چومی در این تجربه‌اش رویکرد جدیدی ارائه کرده است.

پوسته بیرونی بنا از استیل و پوسته داخلی از بتن اکسپوز تشکیل شده است.

اما در پوسته داخلی از چوب و پوسته بیرونی از ترکیب قاب‌های چوبی و صفحات سخت و شفاف پلی کربنات است.

مکان قرارگیری تالار با توجه به نزدیک بودن این مجموعه به جنگلی با درختان کهن سال ایده استفاده از چوب را به برنارد چومی داد.

تدبیری که چومی در این طرح بکار گرفته تقابل میان مفهوم و بستر است.

طرح پیکربندی دوپوسته‌ای و سیرکولاسیون درون آن نیز از نظر آکوستیکی و حرارتی بسیار کارآمد است.

دلیل اصلی آن هم حفظ انرژی و پایداری بنا است.

بررسی کارنال هال یا گنبد فلزی

پس از روند طولانی ساخت و ساز این ساختمان در سال 2014 آماده شد.

این بنا به عنوان محل برگزاری کنسرت و مرکز فرهنگ و هنر مدرسه شبانه روزی له روسی در رل سوئیس طراحی شده است.

این ساختمان از یک گنبد کم قوس استیل تشکیل شده است و تضاد کاملی با پردیس تاریخی اطراف خودش دارد.

این گنبد بزرگ، آتریومی مستطیلی شکل را در زیر خود جای داده که جایگاه امکانات اصلی این مرکز هست.

کلیه کاربری‌ها و فضاهای دیگر آن به صورت پلان دایره‌ای در اطراف آتریم قرار دارد.

گروه معماری برنارد چومی توانستند موفق به کسب جایزه بین‌المللی طراحی مرکز جدید هنرهای نمایشی در موسسۀ له روسی شوند.

در میان مراکز تحصیلی اروپا، این دانشکده مکانی برای آموزش دادن به فرزندان سیاستمداران، رؤسا و خانواده‌های اشرافی می‌باشد.

گنبدی کم ارتفاع از جنس فولاد و فضایی که بخش‌های نامعلوم در پروژه را سازماندهی می‌کند به همراه سالن کنسرت با گنجایش 800 نفری، اتاق‌های کنفرانس، مراکز آموزش به صورت ادغام شده با کتابخانه، مرکز تدریس، اتاق‌های تمرین هنر و موسیقی، تعدادی فضای استراحت شامل رستوران و کافه، سالن استراحت دانشجویان و دیگر فضاها از شاخص‌های این طرح برگزیده است.

تراسی که در رأس گنبد قرار دارد، مناظری از دریاچه ژنو را به نمایش می‌گذارد.