جایزه معماری پریتزکر
جایزه معماری پریتزکر هر ساله «به منظور بزرگداشت معمار یا معمارانی زنده، که آثار ساخته شده ایشان بر ترکیبی از صفات استعداد، بینش، و تعهد دلالت دارد و به بشریت و محیط مصنوع از طریق هنر معماری خدماتی قابل توجه و پیوسته کردهاند» اهدا میشود.
این جایزه را جی آرتور پریتزکر و همسرش سیندی در سال ۱۹۷۹ بنیان گذاردند و خانواده پریتزکر و بنیاد هایت هزینههای آن را تأمین میکنند.
جایزه معماری پریتزکر از برترین جوایز معماری دنیا بهشمار میرود و بهکرات از آن با عنوان جایزه نوبل معماری یاد شدهاست.
این جایزه برندگان آن «فارغ از ملیت، نژاد، مذهب، یا جنسیت» انتخاب میشوند.
به برنده جایزه ۱۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا، یک گواهی تقدیر، و از سال ۱۹۸۷ به بعد یک مدال برنز با طرحی الهام گرفته از آثار لویی سالیوان اهدا میشود.
که روی آن سه کلمه لاتین firmitas (ایستایی)، utilitas (کارایی)، و venustas (زیبایی) (سه کیفیت مطلوب معماری از نظر ویترویوس، معمار روم باستان) حک شدهاست.
پیش از ۱۹۸۷ به جای این مدال برنز مجسمهای از هنری مور که در نسخه محدود ساخته شدهبود به برنده اهدا میشد.
رویداد سالانه پریتزکر
مدیر نهاد اجرایی جایزه مارتا تورن فهرست نامزدها را با پرسش از برندگان پیشین، دانشگاهیان، منتقدان، و دیگر افرادی که «تخصص و علاقهای در زمینه معماری دارند» تهیه میکند.
هر معمار دارای پروانه اشتغال نیز میتواند با ارسال تقاضایی پیش از یکم نوامبر هر سال خود را نامزد دریافت جایزه سال آتی کند.
در ۱۹۸۸ گوردون بانشفت خودش را نامزد کرد و در نهایت برنده جایزه شد.
هیئت داوری، که هر سال متشکل از پنج تا نه متخصص شناختهشده در زمینههای «معماری، کسبوکار، آموزش، نشر، و فرهنگ» است، در اوایل سال میلادی نامزدها را میسنجد و برنده را در بهار آن سال اعلام میکند.
رئیس کنونی نهاد جایزه استیون برایر است.
این سمت پیشتر بر عهده جان کارتر براون (۱۹۷۹–۲۰۰۲)، جیکوب روتشیلد (۲۰۰۳–۲۰۰۴)، پیتر پالومبو (۲۰۰۵–۲۰۱۵)، و گلن مورکات (۲۰۱۷–۲۰۱۸) بوده است.
حواشی مراسم پریتزکر
در سال ۲۰۱۳، گروه دانشجویی «زنان در طراحی»در مدرسه عالی طراحی هاروارد در طوماری خواستار آن شدند که دنیس اسکات براون، همسر رابرت ونچوری (برنده جایزه پریتزکر در سال ۱۹۹۱)، در افتخار دریافت این جایزه با او شریک شناخته شود.
این طومار گفتمان درباره تبعیض جنسیتی در معماری را ترویج داد و به نوشته نیویورک تایمز:
«تنشهای دیرپا در دنیای معماری را بر سر اینکه آیا در حرفهای که معتبرترین جایزهاش تا سال ۲۰۰۴ (زاها حدید) به زنی داده نشد، جایگاه درخور زنان بهشکلی پیوسته از ایشان مضایقه شده است یا نه احیا کرد»
با اینکه این طومار با حمایت بینالمللی چندین برنده پیشین همراه بود، هیئت داوری جایزه اعلام کرد که قابلیت بازبینی اعمال هیئتهای داوری سابق را ندارد و نمیتواند دنیس اسکات براون و لو ونیو (همسران و شرکای ونتوری و وانگ شو، برندگان جایزه پریتزکر در ۱۹۹۱ و ۲۰۱۲) در دریافت جایزه آن سالها شریک بداند.
گروه گرافتون برنده جایزه معماری پریتزکر 2020
جایزه معماری پریتزکر 2020 ، به معماران گرافتون Yvonne Farrell و Shelley McNamara از دوبلین-ایرلند، اعطا شده است.
برندگان سال 2020، که هم معمار هستند و هم معلم، به دلیل رویکردهای قدرتمند و در عین حال ظریف و ریزبینانه خود مشهور شدهاند.
با بررسی مداخلات زمینهای و مدرن در آثار آنها، توجه به تاریخ بسیار قابل توجه است و نشان از حساسیت و مهارت بالای آنها دارد.
گروه گرافتون
Yvonne Farrell و Shelley McNamara در طول بیش از 40 سال، پروژههای متعددی را به پایان رساندهاند که به ارتقاء شهرها و پاسخگویی به نیازهای محلی در ایرلند، انگلستان، فرانسه، ایتالیا و پرو کمک کرده است.
فارل و مَک نامارا، 47 و 48مین برندگان جایزه معماری پریتزکر 2020 ، دو دریافت کننده اول این جایزه، از ایرلند هستند.
هر دوی آنها، از رویداد “دوسالانۀ ونیز 2018″، که معماری را یکی از پیچیده ترین و مهمترین فعالیتهای فرهنگی روی کره زمین” توصیف میکند، در دانشکده معماری دانشگاه دوبلین، دیدن کردند.
پس از فارغ التحصیلی، به فارل و مک نامارا فرصت تدریس داده شد.
در حقیقت، آنها همیشه این بخش از حرفه را “واقعیت موازی و راهی برای انتقال تجربیات خود به عنوان هدیه، برای نسلهای بعدی میدانند.
آنها در بسیاری از مؤسسات جهان از جمله، École Polytechnique Fédérale de Lausanne و Academia di Architettura di Mendrisio به عنوان مدرس فعالیت داشتهاند.
همچنین در سال 1978، استودیوی معماری گرافتون را که در ابتدا با سه نفر دیگر تأسیس شده بود، تأسیس کردند؛ اما در نهایت پس از جدایی آنها آن دو به همکاری با یکدیگر ادامه دادند.
استودیوی آنها که به نام خیابان اصلیای که شرکت در آن قرار دارد نامگذاری شده و نقش گستردهای با پروژههای فرهنگی و دانشگاهی مهم دارد مانند:
انستیتوی شهری ایرلند، کالج دانشگاه دوبلین (دوبلین ، ایرلند 2002)
مرکز هنرهای نمایشی (ناوان، ایرلند 2007)
مدرسه جامعه لورتو (میلفورد، ایرلند 2006)
دانشکده پزشکی، دانشگاه لیمریک (لیمریک، ایرلند 2012)
علاقمندی مک نامارا به معماری در سالهای اولیه کودکیاش بود؛ که با یادآوری اولین کشف خود، خانهای در قرن هجدهم در خیابان اصلی شهر لیمریک، جایی که فضا و نور احساس او را برانگیخت.
از طرف دیگر، فارل، مجذوب شهر زادگاهش Co Offaly- Tullamore، به ویژه با چشم انداز طبیعی آن بود؛ جایی که او احساس نزدیکی با طبیعت میکرد.
علاوه بر پروژههای بومی خود در ایرلند، اولین پروژه بینالمللی آنها، Universita Luigi Bocconi در میلان (میلان ، ایتالیا 2008)، در جشنواره افتتاحیه جهانی معماری 2008 در بارسلونا به ساختمان جهانی سال اعطا شد.
لیما در سال 2015، با طراحی چالش برانگیز پردیس دانشگاه UTEC (لیما ، پرو 2015) جایزه بینالمللی افتتاحیه RIBA 2016 توسط “موسسه سلطنتی معماران انگلیس” را دریافت کرد.
معماران توضیح میدهند که آنها به وسیله برقراری گفتگوی مداوم با محیط پیرامون، در پی رسیدن به نوعی از معماری بودهاند که با استفاده از هم پوشانی فضاها، رابطه مردم با یکدیگر را بهبود بخشد.
همانطور که پرزیتکر اعلام کرد، کارهای ایوان فارل و شلی مک نامارا همیشه مرتبط با انسانها است.
در واقع، حس مقیاس و تناسب، به آنها کمک میکند تا فضاهای صمیمی را در محیط های نسبتاً خشن ایجاد کنند.
در این یادداشت، مک نامارا تأیید میکند که معماری چارچوبی برای زندگی بشر است.
این تلنگر و راهی است برای ارتباط با جهانی که ممکن است راه دیگری برای فضاسازی نداشته باشد.
آنها جایزه شیر نقرهای جشنواره دوسالانه ونیز (Biennale di Venezia Silver Lion) را برای نمایشگاهی با نام Architecture as New Geography دریافت کردند.
بعدها در سال 2018 به عنوان همکاران افتخاری در شانزدهمین نمایشگاه بین المللی معماری با موضوع FREESPACE منصوب شدند.
در سال 2019، جایزه RIAI JAMES GANDON برای “یک عمر دستاورد معماری” دریافت کردند.
از پروژههای دیگر آنها را که میتوان نام برد:
ساختمان مارشال در دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن
فروشگاه خیابان آکسفورد لندن
طراحی کتابخانهای به عنوان محلی فرهنگی در میدان پَرنِل دوبلین
دفتر مرکزی برق
هتل ویکار
ساختمان تفریحی Booterstown
طراحی مرکز تفریحی- ساحلی مدرسه دوبلین
بیانیه هیئت داوران
همکاری 40 ساله ایوان فارل و شلی مک نامارا با هم، به گونهای است که وضوح اهداف جوایز پریتزکر را منعکس میکند.
به رسمیت شناختن هنر معماری و خدمت مستمر به بشریت، در کارهای ساخته شده آنها مشهود است.
آنها با تأسیس استودیوی خود به نام Grafton Architects، در سال 1978 در دوبلین- ایرلند، به طور مداوم و بیوقفه، بالاترین کیفیت معماری را برای مکانی خاص، نشان دادهاند.
بسیاری از ساختمانهای آنها در کشور ایرلند واقع شده اند؛ اما آنها از طریق مسابقات، برای سایر نقاط جهان مانند ایتالیا، فرانسه و پرو، موفقیتهای بزرگی کسب کردهاند.
این درک عمیق از “روح و مکان” به این معنی است که آثار آنها باعث تقویت و بهبود جامعه محلی میشود.
ساختمانهای آنها همسایگان خوبی هستند که میخواهند نقشی فراتر از مرزی به عنوان ساختمان را داشته باشند و عملکرد شهری را بهبود ببخشند.
مسکن خیابان کینگ شمالی در دوبلین (2000)، نمونهای از این موارد است که از خیابانهای شلوغ مجاور، یک حیاط داخلی و فضای باز ایجاد میکند.
به دلیل یکپارچگی و عملکرد طراحی ساختمانها، باور آنها به لزوم همکاری، روابط دوستانه نسبت به همکاران، خصوصاً در رویدادهایی همچون دوسالانه ونیز 2018، تعهد بیوقفه آنها به برتری در معماری، نگرش مسئولانه آنها نسبت به محیط زیست، ایوان فارل و شلی مک نامارا جایزه معماری پریتزکر 2020 را به خود اختصاص میدهند.
اعضای هیئت داوران معماری پریتزکر 2020
- رئیس دیوان عالی ایالات متحده واشنگتن دی سی: Stephen Breyer
- منتقد معماری، سفیر برزیل در هند: André Aranha Corrêa do Lago
- مورخ معماری، استاد، نویسنده نیویورکی: André Aranha Corrêa do Lago
- معمار، برنده جایزه پریتزکر 2010 ژاپنی: Kazuyo Sejima
- معمار، استاد، اسپانیایی: Benedetta Tagliabue
- معمار، استاد، برنده جایزه معماری پریتزکر 2012 چینی: Wang Shu
- مدیر اجرایی دانشکده طراحی و معماری IE اسپانیایی: Martha Thorne
آثار برجسته گروه گرافتون
آثار برجسته گروه گرافتون
کاری از گروه آموزشی استوارسازان
امیدوارم این مقاله مورد توجه شما قرار گرفته باشد آدرس سایت رسمی پریتزکر صفحه رسمی پریتزکر در اینستاگرام
مطالب جامعی بود
قربان شما.
سپاااااس، خیلی هم عالی
سلامت باشید دوست من. مرسی از حضور شما
واقعا دمتون گرم بابت مطالب جالبی که میذارید.
خدا قوت
مرسی از شما بابت اینکه حضور دارید در سایت ما!!