برنده جایزه معماری پریتزکر در سال 2019 چه کسی شد؟

هر ساله «به‌منظور بزرگداشت معمار یا معمارانی زنده، که آثار ساخته‌شدهٔ ایشان بر ترکیبی از صفات استعداد، بینش، و تعهد دلالت دارد و به بشریت و محیط مصنوع از طریق هنر معماری خدماتی قابل توجه و پیوسته کرده‌اند» اهدا می‌شود.

این جایزه را جی آرتور پریتزکر و همسرش سیندی در سال ۱۹۷۹ بنیان گذاردند و خانواده پریتزکر و بنیاد هایت هزینه‌های آن را تأمین می‌کنند.

جایزه معماری پریتزکر از برترین جوایز معماری دنیا به‌شمار می‌رود و به‌کرات از آن با عنوان جایزه نوبل معماری یاد شده‌است.

به نوشتهٔ اکثر خبرگزاری‌ها برندگان این جایزه «فارغ از ملیت، نژاد، مذهب، یا مرام» انتخاب می‌شوند!

به برندهٔ جایزه ۱۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا، یک تقدیرنامه، و از سال ۱۹۸۷ به بعد یک مدال برنز با طرحی الهام‌گرفته از آثار لویی سالیوان اهدا می‌شود!

که روی آن سه کلمهٔ لاتین firmitas (ایستایی)، utilitas (کارایی)، و venustas (زیبایی) (سه کیفیت مطلوب معماری از نظر ویتروویوس، معمار روم باستان) حک شده‌ است!

پیش از سال ۱۹۸۷ به جای این مدال برنز مجسمه‌ای از هنری مور (که در نسخهٔ محدود ساخته شده ‌بود) به برنده اهدا می‌شد!

مدیر نهاد اجرایی جایزه مارتا تورن فهرست نامزدها را با پرسش از برندگان پیشین، دانشگاهیان، منتقدان، و دیگر افرادی که «تخصص و علاقه‌ای در زمینهٔ معماری دارند» تهیه می‌کند.

هر معمار دارای پروانهٔ اشتغال نیز می‌تواند با ارسال تقاضایی پیش از یکم نوامبر هر سال خود را نامزد دریافت جایزه سال آتی کند.

در ۱۹۸۸ گوردون بانشفت خودش را نامزد کرد و در نهایت برندهٔ جایزه شد.

هیئت داوری، که هر سال متشکل از پنج تا نُه متخصص شناخته‌شده در زمینه‌های «معماری، کسب‌وکار، آموزش، نشر، و فرهنگ» است، در اوایل سال میلادی نامزدها را می‌سنجد و برنده را در بهار آن سال اعلام می‌کند.

رئیس کنونی نهاد جایزه استیون برایر است.

این سمت پیشتر بر عهدهٔ جان کارتر براون (۱۹۷۹–۲۰۰۲)، جیکوب روتشیلد (۲۰۰۳–۲۰۰۴)، پیتر پالومبو (۲۰۰۵–۲۰۱۵)، و گلن مورکات (۲۰۱۷–۲۰۱۸) بوده‌ است.

جایزه معماری پریتزکر در سال 2019 به آراتا ایسوزاکی تعلق گرفت.

آراتا ایسوزاکی  فعالیت خود را در معماری از دهه 1960 آغاز کرد.

آراتا ایسوزاکی با بیش از 100 اثر یکی از پرکارترین و تاثیرگذارترین معماران است.

ایسوزاکی 49امین و 8امین معمار ژاپنی است که موفق به کسب این جایزه شده است.

معمار، معلم و تئوریسین ژاپنی، آراتا ایسوزاکی (متولد ۲۳ جولای ۱۹۳۱) کمک کرد تا تاثیرات تفکرات و معماری‌ های ژاپنی به تعدادی از معتبرترین ساختمان‌های قرن بیستم راه یابد و به کار و طراحی در بالاترین سطح کیفی ادامه داد.

در آغاز، ایسوزاکی در فرم مشخصی از مدرنیسم طراحی می‌کرد ولی در ادامه، او افکار و تئوری‌های خودش بر معماری را در درون سبکی پیچیده گنجاند که شکل و فضای خالص را به همان اندازه به کار می‌گرفت که از ایده‌های پست مدرن در آثارش بهره می‌برد.

طراحی‌های ایسوزاکی با سازگاری بالا و به شکلی اجتماعی، مرتبط با بافت اطراف بود و آثارش همواره از جهت حساسیت بالا نسبت به بافت مورد تحسین قرار می‌گرفت و این در حالی بود که همواره موقعیت‌های (مکان‌های) خاص خودش را هم خلق می‌کرد.

ایسوزاکی در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد و از دانشگاه توکیو فارغ‌التحصیل شد و در ادامه حرفه‌اش را زیر نظر معمار شاخص ژاپنی، کنزو تانگه آغاز کرد و سال ۱۹۶۳ دفتر تانگه را ترک کرد ولی تا سال‌های ۱۹۷۰ همچنان با مربی قدیمی‌اش کار می‌کرد.

با این وجود، ایسوزاکی بسیار سریع نام خودش را در معماری ثبت کرد و توجهات بسیاری را برای طراحی کتابخانه ریاست شهر اویتا در سال های ۱۹۶۰ به خود جلب کرد، این اثر یک ساختار بتنی بود که ویژگی‌های سبک معماری زبره‌کاری و سبک معماری متابولیسم را همزمان به اشتراک گذاشته و به عینیت رسانده بود و البته این طراحی آن گونه بود که توانست احترام و ارزشی را برای ایسوزاکی در جامعه معماران حرفه‌ای به ارمغان آورد تا او بتواند به عنوان معمار اصلی و مدیریت اکسپو سال ۱۹۷۰ اساکا، به همراه تانگه، دعوت به همکاری شوند!