زندگینامه و معرفی آثار جیمز استرلینگ بهترین معمار اسکاتلندی

آشنایی با جیمز استرلینگ

جیمز استرلینگ سال 1926 در گلاسگو اسکاتلند متولد شد.

خانواده استرلینگ هنگامی که وی نوزاد بود به لیورپول مهاجرت کردند و او در دبیرستان Quarry Bank شروع به تحصیل کرد.

در طول جنگ جهانی دوم، او قبل از انتقال به هنگ چترباز به Black Watch پیوست و قبل از بازگشت به انگلستان در طول جنگ دو بار زخمی شد.

پس از بازگشت جیمز استرلینگ به انگلستان وی از سال 1945 تا 1950 در دانشگاه لیورپول، جایی که کالین روو استاد راهنما بود، در رشته معماری شروع به تحصیل کرد.

جیمز استرلینگ در ابتدای کار برای کسب تجربه در تعدادی از شرکت‌های معماری لندن کار می‌کرد.

وی از 1952 تا 1956 با گروه لیون، اسرائیل، الیس در لندن همکاری داشت و در آنجا با اولین شریک زندگی خود جیمز گوآن دیدار کرد.

استرلینگ روی تعدادی از ساختمان مدرسه‌هایی از جمله مدرسه جامع دخترانه پکام کار می‌کرد.

هنگامی که او و جیمز گوآن فعالیت خود را شروع کردند، لیون، اسرائیل، الیس بخشی از پروژه مسکن پرستون را در اختیار آنها قرار داد تا به اعتبار آنها برای طراحی ابتکاری کمک کند.

شروع حرفه کاری

در سال 1956 او و جیمز گوآن شرکت لیون، اسرائیل و الیس را ترک کردند تا به عنوان گروه استرلینگ و گوآن فعالیت خود را شروع کنند.

اولین پروژه ساخته شده آنها بعد از توسعه کمی از آپارتمان‌های شخصی Langham House Close (1955-58) به عنوان یک نقطه عطف در توسعه معماری مسکونی شناخته شد.

یکی دیگر از نتایج همکاری گروه استرلینگ و گوآن در دانشگاه لستر است که به دلیل ویژگی هندسی و تکنولوژیکی آن، با استفاده از نقشه‌های سه بعدی براساس طرح آکسونومتری از بالا یا پایین دیده می‌شود.

این پروژه برای جیمز استرلینگ مخاطبان جهانی به ارمغان آورد.

در سال 1963، استرلینگ و گوآن از هم جدا شدند.

سپس جیمز استرلینگ در ادامه فعالیت‌اش به دستیاری در دفتر مایکل ویلفود پرداخت که بعدها شریک وی شد.

در آن زمان استرلینگ بر روی دو پروژه معتبر نظارت می‌کرد.

کتابخانه دانشکده تاریخ در دانشگاه کمبریج و ساختمان اقامتی فلوری کالج کوئینز، آکسفورد.

جیمز استرلینگ یک مرکز آموزشی برای Olivetti در Haslemere ،Surrey و مسکن دانشگاه سنت اندروز به پایان رساند.

هر دو ساختمان از عناصر پیش ساخته شده برجسته‌ای استفاده شده است.

GRP برای Olivetti و پانل‌های بتونی پیش ساخته در سنت اندروز قرار گرفتند.

در طول دهه 1970، معماری استرلینگ با تغییر مقیاس پروژه‌های خود از کوچک به خیلی بزرگ، شروع به تغییر کرد.

معماری وی آشکارا نئوکلاسیک شد، اگر چه عمیقاً مدرنیسم بود.

جیمز استرلینگ با موجی از پروژه‌های بزرگ شهری، به ویژه سه پروژه موزه‌ای برای دوسلدورف، کلن و اشتوتگارت در دست داشت و با موفقیت به اتمام برساند.

با برنده شدن استرلینگ در مسابقه طراحی Neue Staatsgalerie، این موزه به عنوان نمونه‌ای از پست مدرنیسم شناخته شد.

شیوه‌های استرلینگ و ویلفورد در معماری شهرت جهانی پیدا کردند که از دهه 1970 آغاز شد، این گروه معماری چهار ساختمان مهم را در ایالات متحده به پایان رساندند.

هوستون: دانشکده معماری دانشگاه رایس
تگزاس: موزه آرتور م. ساکلر در دانشگاه هاروارد در کمبریج
ماساچوست: مرکز هنرهای نمایشی شوارتز در دانشگاه کرنل در ایتاکا
نیویورک: کتابخانه علوم زیستی در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین

از جمله پروژه‌های تحقق نیافته در ایالات متحده، طراحی برای دانشگاه کلمبیا و پیشنهاد مسابقه برای سالن کنسرت والت دیسنی در لس آنجلس است.