زندگینامه و معرفی آثار رابرت ونچوری

رابرت چارلز ونچوری در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۲۵ در فیلادلفیا امریکا بدنیا آمد.

رابرت ونچوری معمار، طراح و نظریه‌پرداز با نفوذ امریکایی یکی از چهره‌های اصلی معماری قرن بیستم بود.

وی موسس اصلی شرکت ونچوری ، اسکات براون و همکاران بوده است.

رابرت ونچوری به همراه همسرش دنیس اسکات براون به شکل‌گیری شیوه‌ای که معماران، برنامه‌ریزان و دانشجویان در مورد معماری و محیط ساخته شده آمریکایی تجربه و فکر می‌کنند، کمک کردند.

ساختمان‌ها، برنامه‌ریزی‌ها، نوشته‌های نظری و آموزش‌های آنها نیز برای گسترش گفتمان معماری کمک کرده است.

ونچوری در ۲۳ جولای سال ۱۹۶۷ با دنیس اسکات براون ازدواج کرد و در فیلادلفیا زندگی می‌کردند.

او پدر جیمز ونچوری بنیانگذار و مدیر استودیوی «رسینک» ReThink بود.

ونچوری در مدرسه‌ای در آکادمی «اپیسکوپال» در مریون پنسیلوانیا تحصیل کرده است.

وی فارغ‌التحصیل دانشگاه پرینستون در سال ۱۹۴۷ بود.

در این دانشگاه موفق به دریافت جایزه «فی بتا کاپا» (Phi Beta Kappa) و جایزه معماری «دآماتو» (D’Amato) شد. 

رابرت ونچوری کارشناسی ارشد هنرهای زیبا را در سال ۱۹۵۰ از همین دانشگاه دریافت کرد.

برنامه آموزشی در پرینستون تحت ریاست پروفسور «جان لاباتوت» که استودیوهای طراحی تحریک‌آمیز را در چهارچوب آموزش هنرهای تجسمی ارائه داد.

یکی از عوامل کلیدی در توسعه رویکرد تئوری و طراحی معماری ونتوری بود.

وی در سال ۱۹۵۱ تحت نظر «ایرو سارینن» در «بلومفیلد هیلز» میشیگان و بعدها برای لویی کان در فیلادلفیا کار کرد.

ونچوری در سال ۱۹۵۴، جایزه کمک هزینه تحصیلی رم را در آکادمی آمریکایی رم به دست آورد و دو سال برای تحصیل به اروپا رفت.

ونچوری از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۷، مسئولیت‌های آموزشی در دانشگاه پنسیلوانیا داشت که در آنها به عنوان دستیار آموزشی لویی کان، مدرس و بعدها به عنوان استادیار کار کرد.

وی بعدها در دانشکده معماری ییل تدریس کرد.

از دانشجویان برجسته ونچوری کسانی چون امی واینشتاین و پیتر کوریگان هستند. 

عدم پذیرش عقاید مرسوم سبک بین‌المللی توسط ونچوری اولین بار در خانه‌ای که او در سال 1962 برای مادرش ساخت، نمایان گردید.

<<خانه Vanna Venturi در فیلادلفیا>>

وی در سال 1966 کتاب ” پیچیدگی و تضاد در معماری ” را منتشر کرد، که عنصر پیوریتانیسم (خشک مقدس گرایی) در نظریه نوگرا را نقد می‌کرد و از خاص‌گرایی، تزئینات و نوعی حس ظرافت حمایت می‌کرد.

تحریک‌ کننده‌ترین کتاب وی ” آموزش از لاس و گاس ” بود که در آن ونچوری از محیط پرزرق و برق لاس وگاس و دیگر شهرهای امریکایی در برابر انتقادهای تند زیباشناسی دفاع می‌کند.
در مقایسه با بسیاری از نوگرایان، ونچوری از یک نوع معماری مزین به شکل نمادین بر پایه سنت استفاده می‌کند.

او معتقد است که ساختار و تزئین باید با ماهیت‌های مجزا باقی بمانند و آن تزئین باید منعکس‌کننده فرهنگی باشد که در آن وجود دارد.

در مقابل، همچنین ونچوری نمادپردازی را هنگامی که فناوری مدرن و نمادپردازی تاریخی به ندرت هماهنگی دارند، غیرضروری می‌داند.

رابرت ونچوری در اواسط دهه 1960با یان راش وهمسرش دنیس اسکات براون، از 1967، شریک شدند.

ساختمان‌های وی در دهه 1970 همچون خانه Brant-Johnson در Vail ، Colorado  1976، تالار Gordon Wu و دانشکده Butler در Princeton 1980، به دلیل استفاده سرزنده از منابع تاریخی مورد تجلیل قرار گرفته‌اند که گاهی اوقات شامل یک عنصر سنجیده پر زرق و برق می‌شوند.

کارهای ونچوری تاثیر مهمی بر طراحی ساختمان‌های اداری و مراکز خرید بریتانیا در دهه 1980 داشت.

مهم‌ترین ساختمان‌های رابرت ونچوری شامل Sainsbury wing of the National Gallery در لندن 1991، تالار ارکستر Philadelphia 1996- 1987، و موزه هنر معاصر در San Diego 1996 می‌باشند.

معماری رابرت ونچوری در سراسر جهان تاثیر گذاشته است.

در اواخر دهه ۱۹۶۰ با انتشار سقف دروازه شکسته «خانه ونا ونتوری» و پنجره سقفی پیچیده «خانه گویلد» آغاز شد.

تغییرات جالب انواع خانه‌های بومی در خانه‌های «تروبک» (Trubeck) و «ویسلوسکی» (Wislocki) دیده شد.

الگوی نمای موزه هنر اوبرلین و ساختمان آزمایشگاه، معماری بومی و تاریخی را در حالی که هنوز مدرن نیز هستند، نشان می‌دهد.

•  جایزه معماری پریتزکر در سال ۱۹۹۱
• جایزه وینسنت اسکولی درسال ۲۰۰۲
• مدال طلای AIA به همراه دنیس اسکات براون ۲۰۱۶

• آموزش از لاس وگاس
• پیچیدگی و تضاد در معماری
• معماری به عنوان نشانه‌ها و نظام‌ها
•  شمایل‌نگاری و الکترونیک بر اساس یک معماری عمومی

• ایستگاه آتش‌نشانی شماره ۴، کلمبوس، ایندیانا (۱۹۶۸)
• خانه‌های Trubek و Wislocki، Nantucket، ماساچوست (۱۹۷۱)
• برانت هاوس، گرینویچ، کانکتیکات (۱۹۷۲)
• کالج اوبرلین، اوبرلین، اوهایو (۱۹۷۶)
• دادگاه فرانکلین، فیلادلفیا (۱۹۷۶)
• نمایشگاه فروش کالا، لانگورن، پنسیلوانیا (۱۹۷۸)
• وسترن پلازا، واشنگتن (۱۹۸۰)
• خانه و استودیوی کاکس-هایدن، بلوک آیلند، رود آیلند (۱۹۸۱)
• سالن گوردون وو، دانشگاه پرینستون، نیوجرسی (۱۹۸۳)
• خانه‌ای در قلعه نو، دلاور (۱۹۸۳)
• آزمایشگاه لوئیس توماس، دانشگاه پرینستون، نیوجرسی (۱۹۸۶)
• خانه در شرق همپتون، لانگ آیلند، نیویورک (۱۹۹۰)
• آزمایشگاه‌های تحقیقات پزشکی گوردون، UCLA، لس آنجلس، کالیفرنیا (۱۹۹۱)
• موزه هنر سیاتل، سیاتل، واشنگتن (۱۹۹۱)
• موزه کودکان، هوستون، تگزاس (۱۹۹۲)
• کتابخانه چارلز پی، نیویورک (۱۹۹۴)
• مرکز دانشجویی ترابانت (۱۹۹۶)
• پارک ملی نیکو ، ژاپن (۱۹۹۷)
• مرکز تحقیقات علوم اعصاب و ژنتیک، UCLA، لس آنجلس، کالیفرنیا (۱۹۹۸)
• ساختمان مرکزی، تولوز، فرانسه (۱۹۹۹)
• مرکز Frist، دانشگاه پرینستون، نیوجرسی (۲۰۰۰)
• کتابخانه یادبود بیکر، کالج دارتموث، هانوفر، نیوهمپشایر (۲۰۰۲)
• کتابخانه دامبارتون اوکس، دانشگاه هاروارد، واشنگتن (۲۰۰۵)
• ساختمان علوم کارشناسی، مؤسسه علوم زندگی و مجتمع پالمر عوام، دانشگاه میشیگان، آن آربور، میشیگان (۲۰۰۵)
• ساختمان تحقیقات علوم زیستی زیست پزشکی BBSRB، دانشگاه کنتاکی، لکسینگتون، کنتاکی (۲۰۰۵)
• نمازخانه میدان نیو‌تاون، پنسیلوانیا (۲۰۰۸)

رابرت ونچوری در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸ در فیلادلفیا به خاطر عوارض بیماری آلزایمر در سن ۹۳ سالگی درگذشت.

در پی درگذشت ونچوری، مایکل کیملمن، منتقد فعلی معماری نیویورک تایمز، توییت کرد:

رابرت ونچوری بزرگ و الهام بخش بود که میلیون‌ها چشم و راه‌های کاملاً جدید برای تفکر درباره غنای محیط معماری ما را باز کرد.

کار متنوع آن با دنیس اسکات براون حاوی ترکیبی از خرد و بشریت است که همچنان بر برچسب‌ها و زمان فراتر می‌رود.

کاری از گروه آموزشی استوارسازان