نحوه ساخت و اجرای ستون صلیبی

ستون صلیبی:

در زلزله‌های اخیر، گسیختگی اتصالات به عنوان اولین مرحله فروریزش سازه قبل از تسلیم تیرها و ستون‌ها رخ داد.

در واقع اگرچه اتصالات صلب، مقاومت و سختی بالایی دارند، اما شکل پذیری پایین آنها باعث گسیختگی زودرس می‌گردد.

در نتیجه پس از زلزله نورتریج، تحقیقات به سمت

افزایش شکل‌پذیری اتصالات گیردار

دور شدن مفصل پلاستیک از ناحیه اتصال

تقویت چشمه‌ی اتصال

در اتصالات جوشی؛ استفاده از فلزات پایه و فلز جوش با مقاومت و شکل‌پذیری بالاتر و جزئیات چشمه اتصال متنوع، پیش رفت.

ستون صلیبی به دلیل تامین مقاومت ثقلی و همچنین خمشی مناسب در دو جهت دارای مزیت هستند.

اين نوع ستون‌ها برای سازه‌های پيچی با ارتفاع زياد مورد استفاده قرار می‌گيرند.

کاربرد ستون صلیبی با استفاده از اتصالات پیچ و مهره‌ای در قاب‌های خمشی دوطرفه و سیستم‌های لوله‌ای به دلیل ارجحیت معماری رو به افزایش است.

این ستون‌ها عموما با ورق و بصورت پروفيل I شكل به همراه 2 عدد سپری ساخته می‌شوند.

اجرای ورق‌های مضاعف برای تقویت برشی چشمه اتصال و اجرای ورق پیوستگی با توجه به الزامات اتصالات گیردار در قاب‌های خمشی ویژه جزئیات اجرایی مناسبی نیاز دارد.

یکی از مزیت‌های ستون صلیبی تعبیه آسان‌تر و اجرای راحتتر ورق‌های پیوستگی نسبت به ستون‌های باکس می‌باشد.

در ستون‌های باکس برای اجرای ورق‌های پیوستگی و جوش کامل چهار وجه آن به ستون، باید وجه چهارم ستون‌های باکس به صورت چند تکه اجرا شود تا امکان جوش دادن وجه چهارم ورق پیوستگی فراهم شود.

که این مشکل با ستون صلیبی حل می‌شود.

• ستون‌های صیلبی معایبی دارند نسبت به باکس به ویژه در سازه‌های بلند:

1. مقاومت پیچشی ضعیف ستون
2. حمل و نقل مشکل و به ویژه نصب پر دردسر
3. بزرگتر بودن ابعاد نسبت به باکس و اشغال بیشتر فضای مفید معماری
4. در صورتی که مقطع ستون صلیبی تماما از ورق باشد احتیاج به 12 خط جوش می‌باشد.

در صورتی که باکس 4 خط جوش دارد و این یعنی زمان ساخت بیشتر در مقابل می‌توان به تعبیه آسان‌تر ورق‌های پیوستگی در ستون‌های صلیبی در قیاس با باکس اشاره کرد.

که البته با روش‌های ساخت جدید مانند روش جوشکاری الکترواسلگ، نصب ورق‌های پیوستگی داخل باکس هم نسبتا آسان شده است.

چشمه‌ی اتصال در مقاطع I شکل با استفاده از ورق‌های مضاعف جان تقویت می‌شود.

در ستون‌های صلیبی شکل، هندسه نسبتا پیچیده‌ی اتصال، تقویت ناحیه‌ی چشمه‌ی اتصال ستون را با مشکل مواجه می‌کند.

افزایش مقاومت برشی چشمه اتصال در هر دو جهت اصلی ستون براحتی امکان‌پذیر نیست.

در مقاطع صلیبی ساخته شده از ورق این عمل با افزایش ضخامت هر دو جان ستون در ناحیه‌ی چشمه‌ی اتصال انجام می‌شود.

ولی در ستون‌های صلیبی ساخته شده از مقاطع نورد شده که امکان افزایش ضخامت جان در ناحیه‌ی چشمه‌ی اتصال وجود ندارد.

این تقویت باید با استفاده از ورق‌های مضاعف کننده جان در هر دو راستای ستون انجام گیرد.

ورق‌های تقویت با جان‌های ستون دچار انقطاع می‌شوند.

به دلیل وجود دو جان متعامد بر هم در این مقاطع، استفاده از ورق‌های تقویت جان منجر به تقاطع با جان و ورق‌های تقویتی راستای دیگر و در نتیجه عدم پیوستگی ورق‌ها می‌شود.

این عدم پیوستگی‌ها مانع از گردش و انتقال بار در چشمه‌ی اتصال این مقاطع می‌شود.

در نتیجه تقویت این مقاطع با استفاده از الگوی متداول ورق‌های مضاعف کننده جان ممکن نمی‌باشد.

در نتیجه جهت تقویت ناحیه چشمه اتصال در اتصالات تیر به ستون‌های صلیبی باید جزئیات جدید ورق‌های پیوستگی متناسب با هندسه این مقاطع پیشنهاد شود.

تسمه‌سازی:

از آنجایی که ورق بصورت رول برش نخورده و یا اغلب بطول 6 متری برش خورده در بازار موجود می‌باشد.

از طرفی اکثر دستگاه‌های برش گیوتین قابلیت برش ورق تا طول حداکثر 6 متر را دارا می‌باشند.

جهت ساخت اعضای سازه نظیر ستون صلیبی که دارای طول بیش از 6 متر می‌باشند تسمه‌سازی امری اجتناب‌ناپذیر می‌باشد.

لذا برای ساخت ستون صلیبی ما احتیاج به تسمه‌سازی داریم و اولین مرحله در ساخت، تسمه‌سازی خواهد بود.

به لحاظ اهمیت مرحله تمسه‌سازی ، این مرحله به طور کامل مورد بررسی قرار می‌گیرد:

1- برش طولی ورق‌ها

عملیات برشکاری برحسب ضخامت ورق‌های مورد استفاده می‌تواند به دو صورت مکانیکی وحرارتی باشد.

در برشکاری مکانیکی بیشتر از دستگاه‌های قیچی ماشینی (گیوتین) جهت برش ورق‌ها تا ضخامت ده میلیمتر استفاده می‌گردد.

در مرحله اول باید در برشکاری ورق‌ها دقت شود.

تا عرض ورق‌هایی که قرار است با هم تشکیل یک تسمه بزرگتر را بدهند، مطابق هم و برابر باشند.

برای اینکه تسمه صافی داشته باشیم باید اندازه عرض ورق‌ها دقیقا مشابه و هم اندازه باشد.

درصورتی که یکی از ورق‌ها به لحاظ عرضی اندازه بزرگتری داشته باشد در مونتاژ ایراد به چشم خواهد آمد.

برای انجام عملیات برشکاری به روش حرارتی بهتر است ابتدا شاسی‌های مناسبی که ورق را در وضعیت تخت و تراز قرار می‌دهند، ساخته شوند.

2- برش‌کاری ورق‌ها با برش ریلی

به کمک ابزار متر و گونیای بلند یک متری ریل‌های برش مطابق نقشه‌ی دستور برش بر روی ورق قرار داده می‌شود.

بر حسب ضخامت ورق، اپراتور سرعت حرکت مناسبی برای دستگاه برش را تنظیم می‌نماید و دستگاه با حرکت به سمت جلو عملیات برش را به صورت اتوماتیک تحت کنترل اپراتور انجام می‌دهد.

عملیات برش  با یک دستگاه برش که دارای چندین مشعل می‌باشد، به طور همزمان نیز می‌تواند صورت بگیرد.

به علت به وجود آمدن انقباض که در نتیجه‌ی برش حرارتی رخ می‌دهد، در صورتی که ورق از یک طرف بریده شود، به صورت خمیده در می‌آید.

به همین دلیل باید هر دو سمت ورق بال به صورت همزمان برش داده شوند.

3- کونیک نقاط اتصال سربه‌سر (پخ زنی)

انتها و یا ابتدای ورق‌هایی که باید در تسمه‌سازی به هم وصل شوند باید پخ زنی  شده و کونیک بصورت زاویه ۴۵ درجه انجام شود.

پس از انجام برش‌های اصلی، به دستگاه برش حرارتی زاویه داده می‌شود.

این بار با انجام برش زاویه‌دار، پخ لازم به لبه‌ها جهت انجام جوش شیاری داده می‌شود.

4- سربه‌سر نمودن

مونتاژ و یا سرهم کردن صحیح تسمه‌ها و رعایت محل قرارگیری بندهای جوش در قطعه نهایی از نکات بسیار مهم در کیفیت نهایی و کارایی می‌باشد.

در زیر ورق‌ها یک تسمه (پشت بند) و در بغل تسمه قطعه‌ای (اکستندر) جوش دهید که هم باعث شود تراز شما ثابت بماند و در موقع جوشکاری، جوش از مقطع تسمه بصورت کامل عبور نماید.

به علت ریزش فلز مذاب، انتهای شیارهای لب به لب به صورت تمام ضخامت در نمی‌آیند.

برای رفع این عیب، غالباً در انتهای شیارها و به کمک وصل نمودن تسمه اضافی (لقمه) یا همان اکستندر به دو انتهای شیار، فلز مذاب جوش را در داخل طرح اتصال شیاری به صورت یکسان در طول شیار هدایت کرده و از به وجود آمدن عیوب در دو سرطرح اتصال شیاری جلوگیری می‌کنند.

البته تسمه‌ها اضافه شده پس از پایان عملیات جوشکاری به وسیله عملیات سنگزنی از قطعه اصلی جدا می‌گردند.

در جوشکاری ریشه بعد از پیش گرمایش الکترود ابتدا یک پالس جوشکاری با الکترود ۷۰۱۸ نمره ۳ یا ۴ انجام دهید.

سپس اقدام به صاف نمودن و تمیزکاری نمایید بطوریکه نباید هیچگونه گل جوش و یا خاک جوش در آن ناحیه وجود داشته باشد.

در حین جوشکاری حتما به امپر جوشکاری دقت شود که جوش بصورت پیوسته و یکنواخت و کاملا صاف انجام گرفته شود.

در هر پالس جوشکاری حتما با سنگ فرز و فرچه سیمی سطح جوش را تمیز و صاف نمایید.

سنگ‌زنی و فرچه‌زنی باید بدقت انجام شود در صورتیکه به اندازه سر سوزن گل جوش یا مواد دیگر در سطح جوشکاری باشد و تمیز کاری صورت نگیرد در تست جوش حتما به مشکل خواهید خورد.

بعد از اتمام جوش طرف اول باید طرف دوم (پشت تسمه) با سنگ ساب کاملا برداشته شده و به مغز جوش رویه برسد.

ناحیه سنگ خورده را کاملا تمیز و صاف نموده و با جوش صاف پر نمایید.

بطوریکه جوش دو طرف کاملا بهم وصل شود.

اگر نیاز به پالس‌های جوش بیشتری داشتید حتما قبل از شروع جوش نسبت به سنگ‌زنی و تمیزکاری پالس‌های قبلی جوش دقت کافی نمایید.

همانطور که در بخش اول گفته شد، ستون‌های صلیبی از یک مقطع I شکل، به همراه دو عدد سپری ساخته می‌شوند.

لذا پس از انجام تسمه‌سازی نوبت به مونتاژ مقطع I شکل و ساخت سپری‌ها می‌رسد:

مقطع I شکل را می‌توان به یکی از روش‌های زیر مونتاژ نمود:

• حالت اول:

نخست بال بر روی زمین به صورت تخت قرار داده شده و محور آن علامت زده می‌شود.

در این حالت گیره‌های قائم کوچکی در فواصل مشخصی نسبت به یکدیگر در طول بال، در نزدیکی خط میانی آن جوش می‌شوند.

سپس جان مقطع به صورت قائم بر روی بال قرار گرفته و به طور موقت با میل مهارهایی که بین جان و بال جوش شده‌اند، نگه داشته می‌شود.

گیره‌ها در طول بال، موقعیت جان را در طول خط میانی بال حفظ می‌کنند.

حال می‌توان ورق بال فوقانی را در بالای جان نصب و خال جوش کرد.

این روش در مورد مقاطعی با ارتفاع کم و متوسط به کار می‌رود.

می‌توان مقطع را با خواباندن ورق جان بر روی قالب در موقعیت افقی مونتاژ نمود.

با توجه به متقارن بودن، چهار نوار جوش در مقطع I شکل به خوبی در حول محور خنثای مقطع متعادل می‌شوند.

در نتیجه انحنای حاصل از جوشکاری بسیار کم خواهد بود.

در ستون‌های صلیبی شکل مونتاژ وجوه سوم و چهارم به طریق زیر انجام می‌شود:

• مونتاژ تک مرحله‌ای:

در این روش ابتدا سخت‌کننده‌های ستون که از قبل برشکاری و آماده‌سازی شده‌اند با خط‌کش مناسب مونتاژ می‌شوند.

این کار مطابق نقشه‌های کارگاهی و با در نظر گرفتن اضافه طول جهت جبران جمع‌شدگی ناشی از جوش‌های طولی جان به جان ستون و حتی جوش‌های نفوذی سخت‌کننده‌ها صورت می‌گیرد.

سپس با استفاده از ابزار مناسب مانند زنجیر و جک هیدرولیکی وجه T شکل را در محل خود قرار داده و محکم می‌کنند.

به همین ترتیب وجه دیگر نیز مونتاژ می‌شود.

• مونتاژ دو مرحله‌ای:

در این روش ابتدا وجوه T شکل سوم و چهارم باید در محل خود با دقت مونتاژ گردد و محکم شود.

کنترل گونیایی بودن و نداشتن خروج از مرکزیت این وجوه نسبت به وجوه اول و دوم و نیز نسبت به خودشان از نکات بسیار حائز اهمیت می‌باشند.

در این مرحله جوش طولی جان به جان ستون، به روش دستی یا اتوماتیک اجرا می‌شود.

پس از تکمیل جوش جان به جان سخت‌کننده‌ها مونتاژ می‌شوند.

در هر دو روش فوق باید دقت شود که در صورتی که اتصالات از نوع پیچ و مهره‌ای بوده و نیاز به سوراخکاری جان ستون باشد.

باید قبل از هر گونه مونتاژ عملیات سوراخ‌کاری جان ستون انجام شده باشد.

در جوشکاری ستون‌های صلیبی بهتر است قبل از اجرای جوش کامل سخت کننده‌ها، جوش طولی جان به جان ستون به طور کامل اجرا شده باشد.

در مونتاژ تک مرحله‌ای این ستون‌ها، پاس اول جوش کلیه سخت کننده‌ها و جوش طولی جان به جان ستون اجرا می‌شود.

در مرحله دوم جوش جان به جان در وضعیت جوشکاری تخت انجام می‌شود.

در مرحله آخر جوش نهایی سخت کننده‌ها نیز با رعایت ترتیب و توالی پیشنهادی جهت پیشگیری از اعوجاج و تابیدگی ستون و همچنین رعایت دستورالعمل‌های جوشکاری تأیید شده انجام می‌شود.

پس از اجرای کامل جوش‌های هسته ستون، سایر اعضای ستون مانند:

دستک‌ها یا ورق‌های زیرسری و اتصالات بادبندی مطابق نقشه، به ترتیب روی ستون نصب می‌گردد.

قبل از مونتاژ نهایی قطعات، باید هسته ستون، که تحت جوشکاری‌های مختلفی قرار گرفته، از لحاظ صاف بودن کنترل گردد.

در صورت وجود پیچیدگی، کمانش و یا شمشیری تا حد قابل پذیرش صاف گردد.

برش انتهای ستون نیز در این مرحله انجام می‌شود.

• جایگزین مناسب برای ستون‌های سیستم‌های با قاب خمشی در دو راستا می‌باشند.
• دارای مقاومت خمشی و سختی مشابه در دو جهت اصلی می‌باشند.
• انجام اتصالات ورق‌های پیوستگی و اتصالات تیر به ستون راحت‌تر و دارای عملکرد مناسب‌تری می‌باشد.
• دارای ظرفیت باربری بیشتر نسبت به ستون‌های H شکل با وزن یکسان می‌باشند.
• افزایش ظرفیت محوری ستون صلیبی دارای ممان اینرسی بیشتری نسبت به مقاطع H شکل می‌باشند.

در نتیجه مقدار R مقطع ستون افزایش می‌یابد و به تبع مقدار کاهش و ظرفیت محوری ستون افزایش می‌یابد.

• کاهش فولاد مصرفی افزایش مقدار ممان اینرسی و به دنبال آن افزایش مقدار R و کاهش مقدار موجب افزایش ظرفیت محوری ستون و در نتیجه کاهش مصرف فولاد خواهد شد.

 

ستون صیلبی معایبی دارند نسبت به باکس به ویژه در سازه‌های بلند:

• مقاومت پیچشی ضعیف ستون
• حمل و نقل مشکل و به ویژه نصب پر دردسر
• بزرگتر بودن ابعاد نسبت به باکس و اشغال بیشتر فضای مفید معماری
• در صورتی که مقطع ستون صلیبی تماما از ورق باشد احتیاج به 12 خط جوش می‌باشد.

در صورتی که باکس 4 خط جوش دارد و این یعنی زمان ساخت بیشتر در مقابل می‌توان به تعبیه آسان‌تر ورق‌های پیوستگی در ستون صلیبی در قیاس با باکس اشاره کرد.

که البته با روش‌های ساخت جدید، نصب ورق‌های پیوستگی داخل باکس هم نسبتا آسان شده است.

معمولا جهت طراحی چشمه اتصال سه فلسفه کلی وجود دارد.

فلسفه اول مبتنی بر دیدگاه چشمه اتصال قوی می‌باشد.

در این روش چشمه اتصال به گونه‌ای طرح می‌گردد که در طول بارگذاری لرزه‌ای الاستیک باقی بماند.

محاسباتی که بر اساس این دیدگاه انجام می‌شوند معمولاً، منجر به استفاده از ورق‌های مضاعف می‌گردند.

علاوه بر غیر اقتصادی بودن، ورق‌های مضاعف ممکن است نیازمند جوشکاری‌های سنگین، نیز باشند که این خود می‌تواند منجر به ایجاد تابیدگی و یا تنش‌های زائد گردد.

همچنین در اثر اجرای جوشکاری‌های سنگین، خطر رفتار ترد در ناحیه اتصال افزایش می‌یابد.

فلسفه طراحی بعد، توسط مرجع بر اساس نتایج آزمایشگاهی، که چشمه اتصال را از اجزاء شکل‌پذیر اتصال در نظر می‌گرفتند، ارائه گردیده است.

در این روش که بعنوان ناحیه پانلی ضعیف مطرح می‌شود.

ناحیه پانلی به گونه‌ای تناسب‌بندی می‌گردد که بیشترین تغییر شکل‌های غیرالاستیک سازه در طول بارگذاری لرزه‌ای را جذب کند.

این فلسفه ممکن است شکل پذیری اتصال را تحت تأثیر قرار دهد.

آنچنان که گروهی از مهندسان معتقدند تغییرشکل بیش از حد چشمه اتصال ممکن است شکل‌پذیری اتصال را مخدوش کند.

سومین فلسفه طراحی که به نوعی دربرگیرنده، دو فلسفه گذشته می‌باشد خواهان این است که چشمه اتصال همراه با تیرها در اتلاف انرژی لرزه‌ای مشارکت داشته باشد.

این روش که بعنوان طراحی چشمه اتصال متوازن مطرح می‌باشد.

پایه فلسفی ضوابط لرزه‌ای در برخی از آیین‌نامه‌های رایج را تشکیل می‌دهد.

نتایج تحقیقات محققان نشان داد که چشمه اتصال متعادل بیشترین شکل‌پذیری را دارد.

البته تعیین بهترین نوع چشمه اتصال در رفتار سازه، همچنان نیازمند تحقیقات بیشتری است.

لازم به ذکر است که روابط طراحی چشمه اتصال در آیین‌نامه اروپا بر پایه فلسفه اول یعنی چشمه اتصال الاستیک است.

حال آنکه روابط آیین‌نامه آمریکا بر پایه فلسفه دوم ارائه شده و جاری شدن چشمه اتصال را مجاز می‌داند.

در ضوابط لرزه‌ای AISC2010 که بر مبنای طراحی LRFD پایه‌گذاری شده است.

مقاومت طراحی چشمه اتصال با توجه به لحاظ کردن یا لحاظ نکردن تغییرشکل چشمه اتصال بر حسب نیروی محوری وارده بر ستون به صورت زیر طبقه‌بندی می‌شود.

زمانی که تاثیر تغییر شکل چشمه اتصال در قاب در نظر گرفته نشود:

در این روابط Pr مقاومت محوری ستون می‌باشد.

Pc نیروی محوری مقطع ستون، db ارتفاع مقطع تیر، dc ارتفاع مقطع ستون، tcf ضخامت بال ستون، tw ضخامت جان ستون می‌باشد.

دقت شود که در این روابط اگر ورق‌های مضاعف استفاده گردند.

ضخامت چشمه اتصال برابر با مجموع ضخامت ورق‌های مضاعف و ضخامت جان ستون بوده و در غیر این صورت همان ضخامت جان ستون خواهد بود.

به منظور جلوگیری از کمانش برشی چشمه اتصال تحت تغییر شکل‌های غیرالاستیک، حداقل ضخامت چشمه اتصال برابر مجموع عمق و عرض چشمه اتصال خواهد بود.

در سال ۱۹۹۴ میلادی در منطقه نورثریج در ایالت کالیفرنیا آمریکا زلزله مهیبی اتفاق افتاد.

پس از آن تحقیقات بسیاری در دانشگاه‌ها و موسسات ذی‌ربط در آمریکا جهت بررسی سازه‌های ساختمانی آسیب دیده در طی این زلزله انجام شد.

در طی این تحقیقات عوامل خرابی به دقت تحت بررسی قرار گرفتند.

از طرفی ملاک‌ها و معیارهای طراحی در آیین‌نامه‌های طراحی نیز مورد بررسی و بازبینی دقیق واقع شدند.

در بخشی از نتایج این تحقیقات بیان شد که بخش بالایی از خرابی‌ها مربوط به ناحیه اتصالات در سازه‌ها می‌باشد.

همچنین به صراحت عنوان شد که اعوجاج بیش از اندازه در ناحیه چشمه اتصال نقش بسیار مهمی در توسعه شکست در اتصالات ایفا کرده است.

نتایج این تحقیقات بر روی ناحیه چشمه اتصال به روشنی بیانگر این نکته است که وقتی قاب خمشی در معرض بار جانبی قرار می‌گیرد این امر منجر به ایجاد نیرو‌های برشی بزرگی در ناحیه چشمه اتصال می‌شود.

بررسی بیشتر این ناحیه و نتایج آزمایشات نشان داد، که تغییر شکل حاصل در آن می‌تواند نقش مهمی در پاسخ قاب در هر دو حالت الاستیک و غیر الاستیک داشته باشد.

از طرفی تا به امروز تحقیقات خاصی در مورد چشمه اتصال ستون صلیبی انجام نشده است.

به این علت، بررسی دقیق‌تر روابط چشمه اتصال مربوط به این ستون‌ها، امری ضروری می‌باشد.

روابط مربوط به ظرفیت چشمه اتصال موجود در آیین‌نامه از نتایج آزمایشگاهی بر روی جان ستون‌های I شکل با بال نازک به دست آمده اند.

انتظار می‌رود که این روابط که فقط تاثیر جان را در نظر گرفته‌اند برای ستون‌های صلیبی از کفایت لازم برخوردار نباشند.

در نتیجه بررسی کفایت روابط چشمه اتصال آیین‌نامه فولاد آمریکا (و مبحث دهم مقررات ملی ساختمان) ضرورتی است.

نتایج تجربی روی عملکرد لرزه‌ای ستون صلیبی در پایگاه داده‌های اتصالات از پیش تایید صلاحیت شده موجود نیست.

برای پاسخ به سوالات مطرح شده، ابتدا نمونه‌های آزمایش شده SP3، SP5 و SP7 از sac01 در نظر گرفته شده است.

انتخاب این نمونه‌ها به این علت است که طیف گسترده‌ای از ضخامت بال ستون و عمق تیر را در بر می‌گیرند.

نتایج آزمایشگاهی این نمونه‌ها نیز جهت بررسی صحت مدل‌سازی موجود است.

پس از ساخت و تحلیل این نمونه‌ها با استفاده از روش تحلیل اجزا محدود غیرخطی و انجام صحت‌سنجی و مقایسه نتایج تحلیل با نتایج موجود آزمایشگاهی با حفظ کلیه شرایط آزمایش.

کافیست ستون‌های به کار رفته در این مدل‌ها را با ستون‌های صلیبی و قوطی شکل معادل که دارای ظرفیت پلاستیک یکسانی با ستون‌های موجود می‌باشند جایگزین کرد.

پس از انجام تحلیل غیرخطی بر روی مدل‌های جدید نتایج ارائه خواهد شد.

لازم به ذکر است در کلیه مدل‌ها از نیروی محوری صرف نظر شده است.

 

 

امیدوارم این مقاله مورد توجه شما قرار گرفته باشد

نویسنده : سیدعلی منتظری

منبع : بخش مقالات تخصصی سایت استوارسازان

امیدوارم این مقاله مورد توجه شما قرار گرفته باشد