کتاب سبک‌شناسی معماری ایرانی

کتاب سبک‌شناسی معماری ایرانی در زمان حيات استاد کریم پيرنيا به چاپ رسيد.

اين كتاب تصويری روشن از چند هزار سال تاريخ معماری ايران را در اختيار مخاطبان خود قرار می‌دهد.

اين كتاب در حال حاضر مرجع درسی دانشجويان معماری می‌باشد و توانسته است جايگزينی مناسب برای كتاب‌های مشابه خارجی باشد.

نخستين بار استاد کریم پيرنيا حدود 35 سال پيش، سبك‌شناسی را با مقاله‌ای كوتاه معرفی كردند.

پس از آن در ديگر مقالات، كتب و جزوات درسی درباره آن نگاشتند.

کتاب سبک‌شناسی معماری ایرانی نخست در سال 1347 در مجله باستان‌شناسی و هنر ايران به چاپ رسيد.

سپس استاد کریم پيرنيا در نوشته‌های گوناگون كه نام آنها در آخر همين كتاب آمده است، آن را گسترش دادند.

تا اينكه بخش بزرگی از يک و نيم سال تحصيلی درس معماری اسلامی برخی از دانشكده‌ها به اين بحث اختصاص داده شد.

تشخيص سبک‌ها با توجه به تفاوت‌های كيفی و كالبدی اندام‌های معماری و با توجه به محل رواج آنها است.

نمود اين ويژگی در نامگذاری ايرانی سبک‌ها ديده می‌شود.

مستشرقين و برخی از محققين ايرانی سبك‌ها را با نام‌های بيگانه معرفی می‌كنند.

ناميدن سبک‌ها با نام‌هایی چون:

• عرب
• غزنوي
• سلجوقی
• مغول
• تيموری

برای كشور و مردمی كه خود توليدكننده سبک بوده‌اند دردآور است.

در سرزمين ايران هنر معماری شكل می‌گيرد، هنرمند ايرانی آن را به اوج خود می‌رساند و در نهايت قبايل و اقوامی كه خود در بيابان‌گردی به سر می‌بردند و برخی از آنها اين ملت را قتل عام كردند و از سر آنها مناره ساختند، نام خود را بر آن هنر به يدک می‌كشند.

شايد اگر آن اقوام چنين نامگذاری را می‌ديدند خود به شگفت می‌آمدند اما در عصر ما يكبار ديگر نام آنها زنده شد و اگر همين روش ادامه يابد برای آيندگان نيز زنده خواهد ماند.

• بخش اول: اصول معماری ایرانی
• بخش دوم: شیوه پارسی
• بخش سوم: شیوه پارتی
• بخش چهارم: شیوه خراسانی
• بخش پنجم: شیوه رازی
• بخش ششم: شیوه آذری
• بخش هفتم: شیوه اصفهانی

کاری از گروه آموزشی استوارسازان